Bij Stille Zaterdag, de nacht voor Pasen
En dan is het klaar, het lichaam, beschermd door doeken daalt af in de duisternis, de stilte, de kou van de nacht…
Vreemd, dat ik het altijd zag als iets negatiefs. Maar deze tijd is een tijd van broeden, broeien, groeien…wachten, inkeren, zwijgen, afsterven
Uit de aarde zijn we genomen
tot de aarde keren we terug.
Een korte tijd om te groeien en te bloeien
tot rijpheid te komen en vrucht te dragen.
En dan weer terugbuigen naar waar we begonnen.
Als de liefde het zwijgen wordt opgelegd zal ze er het zwijgen toe doen.
Ze zal zich terugtrekken. Zoals de aarde altijd heeft gedaan in al haar wijsheid. Winter, zwijgen winterstop, inkeer, afsterven maar
… om opnieuw te beginnen…
Het dode maakt ruimte voor iets nieuws…het nieuwe zal haar stem verheffen, haar kleuren laten zien…zich uit de doeken wikkelen
